Een blog over een leuke dag met een terugweg vol herrie en uiteindelijk dikke knuffels. Soms is die ontlading door een boze of verdrietige bui onvermijdelijk. En hoe jij daar op reageert als moeder bepaalt weer het verloop van de rest van de dag. Maar soms is jouw emmertje ook al vol. Ik vertel je in dit blog hoe mijn dag een aantal maanden geleden verliep en welke omstandigheden daar invloed op hadden.

We vertrokken met de fietsen achterop naar de Utrechtse Heuvelrug mountainbiken. Het was heerlijk weer. Mooi parcours en we hadden er zin in! Om de beurten een rondje met de oudste en de ander met onze dochter in de speeltuin. Een fijne middag. Verbinding met elkaar. Plezier. Ontspanning.

Op de terugweg in de auto was de koek ‘ineens’ op. Twee krijsende kinderen. Niet gewoon huilen, nee echt krijsen. Moe van alle indrukken, de inspanning, de spanning die een mountainbike parcours en een drukke speeltuin óók met zich meebrengen. Ondanks dat het wel heel leuk was en we twee hele blije kinderen hadden! Want dat is óók die gevoeligheid. Leuke indrukken zijn óók indrukken die tijd nodig hebben om verwerkt te worden.

Stel je verwachtingen bij.

Op dagen als deze dan is het belangrijk om je er als moeder van bewust te zijn dat je niet teveel meer moet verwachten. Ik haalde macaroni uit de vriezer. Zette de kinderen om de beurt onder de douche (water zorgt voor ontprikkeling, alle spanningen van je af spoelen.), gaf ze allebei een dikke knuffel en stopte ze vroeg in bed.

En vandaag, een dag later, genieten we na van de leuke dag die we gisteren hadden! Want die diepgaande verwerking… die doet zijn best wel en werkt dus ook nog even door ?

Soms werkt niets anders dan die ontlading. En is het niet anders.

De moraal van dit verhaal: soms moet je een boze of verdrietige bui op de koop toe nemen na een leuke dag. En die boze of verdrietige bui is ook gewoon niet altijd te voorkomen. Soms is dat de enige manier om te kunnen ontladen en werkt niets anders meer.

Ook jouw slaap en waar je zit in je menstruatiecyclus heeft invloed op hoe JIJ reageert.

En ik zal eerlijk zijn, ik had die dag dat we weggingen lekker geslapen, voelde me uitgerust, ik zat in de lente van mijn menstruatiecyclus en voelde me nog geen chagrijnige herfst of winterheks. Deze combinatie maakte voor mij ook dat ik die dag dat soort buien van mijn kinderen beter kon handelen. Er zijn zoveel dingen van invloed op hoe jij je voelt en hoe jij reageert op je kinderen. Had dit twee weken later gebeurt en had ik slecht geslapen, dan had de dag zoooomaar anders kunnen verlopen.

Wees lief voor jezelf lieve moeder. Daar hebben je kinderen het meest aan ?

Wil jij graag aan de slag om beter voor jezelf te zorgen? Ik help je graag op weg met mijn gratis e-book. ‘In vijf stappen meer rust in je gezin’ je kunt het e-book downloaden door op onderstaande knop te drukken. Dan kom je op de pagina waar je mijn e-book kunt aanvragen.

7 jaar geleden werd ik moeder. En ik wist nog niks. Zo voelde het in ieder geval. Voordat ik zwanger was had ik een bepaald beeld van hoe het moederschap zou zijn. Ik zag andere moeders met hun kinderwagen en kersverse baby wandelen en ook steeds meer vriendinnen werden moeder. Op de vraag ‘Gaat het goed?’ kreeg ik eigenlijk altijd een antwoord in de richting van ‘ja hoor! Beetje moe maar verder prima! We genieten volop!’ Ik keek er enorm naar uit, een eigen gezinnetje. Lekker knuffelen! En ja… ik wist ook van de gebroken nachten en de enorme verantwoordelijkheid. Maar de werkelijkheid was toch écht anders. En dat lees je in dit blog.

Een positieve test, ik was in de wolken! Zo blij! Wij mochten ook ouders worden! Ik werd moeder! De eerste twaalf weken verliepen of wat misselijkheid na top. Tot ik tijdens het fietsen en lopen wat last kreeg van mijn onderrug. Dat zou er wel bij horen. En vast vanzelf wel weer overgaan. Maar helaas. Na een week liep ik met krukken en twee weken later kon ik niet meer naar mijn werk. Of zelf douchen. Ik bleek bekkenklachten te hebben. De zwangerschap was zwaar. En het beeld van mijn kindje in mijn armen heeft me er, samen met mijn man, doorheen getrokken. Ik was voor veel dingen afhankelijk van hem. En dat voelde vreselijk. Maar was ook een enorme les in loslaten en overgave. Een les die overigens nog doorging tot na mijn tweede zwangerschap. En eigenlijk nog steeds bezig is ?

De uitgerekende datum kwam in zicht. En het werd wel wat spannender. Het was bijna zover! Dan zouden we weten wie het mini mensje in mijn buik was! De uitgerekende datum verstreek… en wonderbaarlijk genoeg, verdwenen mijn bekkenklachten als sneeuw voor de zon. En genoot ik die laatste week nog met volle teugen van het getrappel in mijn buik.

En toen was ik moeder.

Mijn zoon werd een week na de uitgerekende datum geboren. Tranen van geluk. Wat is hij mooi! ’s Middags reden we naar huis. En toen… toen begon het ‘echte werk’. Zaten we dan, met z’n tweeën, met een baby. En nu? Het was wennen, elkaar leren kennen, mijn nieuwe rol als moeder leren kennen, leren omgaan met de verandering in ons leven. En ja, ook genieten!

In zijn eigen bedje slapen, dat ging hij niet doen. Het liefst in mijn armen. Of op mijn buik. Of die van papa. Of oma. Of in de wagen. Maar niet in bed dus. En ook was hij gevoeliger voor geluid en fel licht. Als we een winkel inreden waar de tl verlichting heel fel was, kon ik er op rekenen dat ik met een huilend kind weer naar buiten ging. En zo ging het verder, blatende schapen, de mixer, de stofzuiger… En nog steeds niet zonder huilen in slaap vallen.

Dat kan toch niet zijn zoals de natuur het bedoelt heeft?

Ik overlegde het met het centrum voor jeugd en gezin. Laten huilen. Dan gaat hij vanzelf slapen. Een paar keer geprobeerd, mijn moeder hart brak. Dit kan toch niet zijn hoe de natuur het bedoeld heeft?!

Een paar jaar later volgende ik de cursus ‘Triple P’. Het krukje werd geïntroduceerd. En de gang. En ook daarbij voelde ik een enorme weerstand. Ook hierbij dacht ik, dit kan toch niet zijn zoals de natuur het bedoelt heeft? En ik ging me steeds meer verdiepen in andere mogelijkheden. Ik volgde de opleiding tot holistisch kindercoach en vond steeds meer mijn weg in het moederschap. En ik volgde steeds meer mijn gevoel.

Een les in loslaten en voelen.

En precies dat… dat is wat mijn zoon mij leerde. Loslaten en mijn gevoel volgen. Wanneer ik moeders in mijn praktijk spreek, zijn er vaak momenten waarop ze zeggen ‘Ik zou eigenlijk dit willen… maar andere mensen vinden dat ik dat niet goed aanpak.’ Of ‘ik heb veel gelezen en ik zou het zo en zo moeten aanpakken.’ De grootste les die ik geleerd heb en die ik alle moeders wil meegeven, is dat het antwoord al in je zit. Jij kent jouw kind het beste! Jij weet hoe jullie leven ingevuld is en hoe het is als je samen thuis bent. Hoe het is om jouw leven te leven. En onderdeel van jullie gezin te zijn. En NIEMAND anders weet dat zoals jij dat weet. Vertrouw op jezelf. En durf dingen te veranderen naar zoals jij voelt dat ze mogen veranderen. En ja, soms zal je iets tegenkomen wat achteraf gezien misschien helemaal niet werkt. Of wat toch nog een beetje bijgeschaafd mag worden. Maar weten dat iets niet werkt is óók kennis. En daar leer je ook weer van ? En hoe meer je jouw gevoel gaat volgen en doet wat bij jou past, hoe meer rust je binnen je gezin zult gaat voelen.

Maar wat ik óók leerde was dat goed voor mezelf zorgen prioriteit heeft. Want alleen als je goed voor jezelf zorgt, kan je goed voor je kind zorgen. En het moederschap leerde me mijn gevoeligheid op een hele andere manier kennen. Want die diepgaande verwerking, die heeft natuurlijk ook een rol in het moederschap. En helemaal de jaren waarin mijn kinderen nog écht klein waren, zat mijn emmertje meer vol dan leeg. Gewoonweg doordat ik minder tijd had voor mezelf, de gebroken nachten, huilende kinderen, bijna altijd beschikbaar zijn en gewoonweg ook nog heel veel niet weten. En nu ik dit blog typ, zitten ze allebei lekker zelf te spelen, zodat we vanmiddag weer samen iets kunnen gaan doen (en ja, ook hier gaat dat wel eens HEEL anders!).

Wil jij ook eens in gesprek over wat wél bij jou past? Bij jouw gezin past? Een gratis kennismakingssessie plan je HIER. Ook geef ik regelmatig workshops voor ouders van hoogsensitieve kinderen (met een sterke wil) en organiseer ik theekransjes voor hoogsensitieve moeders. Daar is ruimte voor het uitwisselen van ervaringen en het stellen van je vragen met gelijkgestemde vrouwen in een kleine setting. Want hoe fijn is dat, om eens met iemand te sparren die zich herkent in jouw situatie? En oplossingen te delen.

De vakantie is bijna voorbij. Voor de zomervakantie deelde ik met jullie hoe je er als moeder voor kunt zorgen dat je vakantie zo ontspannen mogelijk zal verlopen. In dit blog deel ik met je hoe je de overgang van zes weken vakantie naar het schoolritme kunt vergemakkelijken. Veel hoogsensitieve kinderen hebben daar iets meer moeite mee.

Zes weken uitrusten en nu weer terug naar school!

Voor het ene kind kan de vakantie niet lang genoeg duren en het andere kind kan niet wachten tot het weer naar school mag. En dat geldt overigens net zo voor de moeders van die kinderen ?

Hoe dan ook is het voor veel hoogsensitieve kinderen toch wel weer wennen als de school eenmaal begint. De overgang van rustig opstaan, de dingen doen die je leuk vindt, zelf kunnen kiezen wat je doet (dus meer autonomie) naar een vast lesprogramma en een stuk minder bij papa en mama zijn.

Het is goed om er rekening mee te houden dat je kind tijd nodig heeft om weer te wennen aan het schoolritme. Vaak zijn ze wat meer vermoeid na school dan in andere weken. Pas je programma na schooltijd hier op aan. Dat maakt het voor jullie allemaal een stuk makkelijker om weer te wennen aan het ritme en de ontspanning van de vakantie nog wat langer vast te houden!

‘Ik wil niet naar school!’

Er zijn ook kinderen die in eerste instantie niet naar school willen. Zich verdrietig voelen bij het wegbrengen. Het helpt als je duidelijk aangeeft dat jullie na school (of BSO) weer kunnen knuffelen. En neem daar dan ook echt even de tijd voor. Zodat je kind die verbinding weer goed voelt. En daardoor wéét en voelt je kind na een paar dagen ook weer dat je er écht wel bent na school.

Het helpt ook als je kind bijvoorbeeld een knuffeltje mee mag nemen naar school. Ook kan je een hartje op de hand van je kind tekenen. En iedere keer als je kind naar het hartje kijkt, denkt je kind even aan jou en voelt het even de verbinding met jou. Ik teken zelf óók een hartje op mijn hand. Zodat ik ook aan mijn dochter denk als ik naar het hartje kijk!

Wat wil je behouden en wat wil je veranderen?
Het is een bijzonder jaar. En we hebben door alle maatregelen al eerder een periode veel tijd met elkaar doorgebracht. Dat was voor mij een moment om te bekijken wat ik wilde behouden en wat ik wilde veranderen in mijn leven. Een vakantie is vaak ook zo’n moment voor mij. Wat was fijn, wat wil je anders? Het geeft je de tijd om even stil te staan. En dat is het natuurlijk ook fijn om als je iets wilt veranderen, je voor jezelf de eerste (kleine) stap bedenkt die je kunt zetten. En de volgende. Zodat je wel naar een doel toe werkt.

En dat iets kan best zijn dat je graag wat meer rust in je gezin zou willen hebben. Dat je als moeder meer energie wilt hebben. En het kan dan fijn zijn als er iemand met je meedenkt. Ik heb al veel moeders begeleid om weer meer rust in hun gezin te krijgen. Om zich weer ontspannen te voelen en vertrouwen te krijgen in zichzelf en hun kinderen. Wil je dat ik een keer met je meedenk? En kennismakingssessie is altijd gratis.

Je gedachten zijn heel erg sterk. En hebben heel veel invloed op hoe jij je voelt. En je leest het vaker, positief denken helpt! Maar dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Want vaak gaat het ook automatisch. Dat denken. In dit blog deel ik met je hoe je samen kunt werken met je gedachten.

Bewust worden van je gedachten.

De eerste stap is je er van bewust worden dat je bepaalde gedachten hebt. En welk gevolg die gedachten hebben. Pas als je je er van bewust bent, kan je er iets aan veranderen. En daarna is het een kwestie van herhalen. Succes ervaringen gaan opbouwen. In jezelf gaan geloven!

Mijn bezoek aan de tandarts en wat dat te maken heeft met je gedachten.

Eén van de dingen waarbij ik daar zelf heel veel mee bezig ben geweest is een bezoek aan de tandarts. Ik ben er de afgelopen 3 jaar veel te veel geweest naar mijn zin en heb ook hele nare ervaringen met de tandarts. Waardoor ik echt bang was om te gaan. En mezelf voor een tandarts bezoek helemaal gek kon maken. Echt zo erg, dat ik in de tandartsstoel bijna flauw viel van de spanning. Niet bepaald handig natuurlijk… En zeker geen fijn gevoel ook.

Vandaag had ik weer een afspraak. Voor een ingreep waar ik nog steeds niet naar uit kijk. Maar ik kan mezelf nu vooraf geruststellen. Door op mijn ademhaling te letten voorafgaand aan de afspraak en tijdens de afspraak. En tegen mezelf te zeggen dat ik het spannend mag vinden. ‘Je vindt dit blijkbaar spannend. En dat is oké.’ Ik laat het gevoel er zijn. En daardoor ebt het als een golf weer weg.

Terwijl als ik tegen mezelf zou zeggen: ‘Ik wil dit niet! Ik wil weg! Het moet stoppen! Waarom vind ik dit spannend! Watje!’ dat alleen maar meer spanning brengt, ik verkramp in mijn lijf en de ervaring überhaupt heel vervelend wordt.

Faalangst op school en welke invloed de gedachten van je kind daarop hebben.

Dit werkt bij kinderen op school net zo. Als ze voor een toets al denken dat het ze niet gaat lukken, dan is dat deel van het brein wat ze nodig hebben om de toets te maken als het ware niet beschikbaar. Omdat ze zoveel stress voelen. En ze vanuit een vecht/vlucht/bevries reactie reageren. En vanuit het overleven echt de kennis over rekenen niet nodig hebben. Door deze ervaring, wordt het gevoel dat ze het niet kunnen versterkt. Want de informatie die ze nodig hadden voor de toets… die was inderdaad op het moment van de toets niet bereikbaar. En zo beland je in een vicieuze cirkel.

Je gevoel erkennen is óók goed voor jezelf zorgen!

Jezelf bemoedigend en troostend toespreken en je gevoel erkennen is óók goed voor jezelf zorgen. En hoe jonger je dat leert, dat dat gevoel er mag zijn, hoe makkelijker je er ruimte aan geeft. En daardoor geef je jezelf ruimte om het te verwerken en het los te laten. Je zult merken, hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het gaat. Voor je kind als het spannende dingen gaat doen. Maar ook voor jou als moeder ? Want het werkt ook als je kind weer op punt van ontploffen staat! En jij denkt: ‘Ik vind dit heel vervelend. En dat mag. En ik weet niet wat ik nu moet doen. En dat is oké. ‘ en even een paar keer diep in (door je neus) en uit ademt (door je mond). Je hoeft niet altijd alles te weten ? sterker nog… je kunt niet alles weten. Ook opvoeden gaat met vallen en opstaan!

Aanstaande maandag is de ‘van faalangst naar superkracht!’ – boost je zelfvertrouwen middag. We gaan in een groepje met maximaal vier kinderen aan de slag met leuke oefeningetjes om het zelfvertrouwen te vergroten. En we sluiten af met iets creatiefs om mee te nemen als herinnering! Aanmelden kan via de knop hieronder!

Er zijn zoveel boeken geschreven over hoogsensitiviteit. En er komen er steeds meer bij. Ik heb er zelf heel veel gelezen. De boeken hier onder zijn de start van een uitgebreider overzicht.  

Temperamentvolle kinderen – Eva Bronsveld

Ik begon met lezen na een advies van mijn loopbaancoach. Ze vertelde me dat het boek Temeramentvolle kinderen geschreven door Eva Bronsveld me wel eens verder zou kunnen helpen. Huh, een boek over kinderen? Jazeker! Eva legt in dit boek zo helder uit wat hoogsensitiviteit is en wat er komt kijken bij het stuk wat ze temperamentvol noemen. En inderdaad! Ik herkende mezelf er meteen in. En vooral ook mezelf als kind. Vroeger. Ik vind dat het boek fijn wegleest. En kan het iedereen aanraden. Het is dan ook één van de boeken die met me meegaat als ik een workshop of lezing geef. Het boek van Eva Bronsveld is te bestellen via bol.com. Klik HIER om het boek te bestellen.

Het hooggevoelige kind met een sterke wil. – Janneke van Olphen

Het hooggevoelige kind met een sterke wil geschreven door Janneke van Olphen. In dit boek laat Janneke heel mooi zien dat ieder kind verschillende kanten heeft. Iets wat bij een temperamentvol kind heel belangrijk is. Vaak springt de sterke wil er uit. Het tempereamentvolle stukje. Maar dat dat gebeurt, de boze buien, is ook juíst vaak gevolg van overprikkeling en dan het gevoelige stukje van je kind te weinig aandacht en ruimte heeft gekregen. Kinderen (en volwassenen ? ) Vaak zijn wij volwassen geneigd om onze aandacht te richten op het boze gedrag, of het wordt die sterke wil lastig gevonden. En daardoor sneeuwt het gevoelige stukje onder. In dit boek wordt zo mooi duidelijk dat het belangrijk is om naar alle delen te kijken. Want alle delen samen vormen wie je bent!

In het boek worden ook de man en de vrouw besproken. Dit zijn de vaardigheden die je naarmate je ouder wordt ontwikkelt. En die kan je dus als hoogsensitief persoon ook mooi inzetten om jouw kind te begeleiden. Om goed onderscheid te maken tussen het meisje (gevoelig), de jongen (speels, sterke wil), man en vrouw kan het fijn zijn om het boek meerdere keren te lezen. Als je er mee gaat werken is het misschien een beetje wennen aan welke eigenschap hoort bij wie. Het voek van Janneke van Olphen is via DEZE link te bestellen bij bol.com.

Janneke van Olphen heeft ook Draakje vurig en Draakje vurig op school geschreven. En komende week… ploft deel drie als het goed is op de deurmat! Ik kan niet wachten! Ik schreef al vaker op mijn socials over Draakje vurig. Mijn boek wordt heel veel geleend door ouders. Het boek komt in al mijn workshops terug. Het laat kinderen (en ouders, leerkrachten, opa’s, oma’s, ooms, tantes en ga zo maar door!) op een eenvoudige manier zien wat er gebeurt als een kind met een sterke wil een mega plan in zijn hoofd heeft en dat net iets anders loopt in werkelijkheid. 

Het hoogsensitieve brein. – Esther Bergsma

Het hoogsensitieve brein. Geschreven door Ester Bergsma. Dit boek is nog niet zo lang geleden uitgekomen. Eerlijk is eerlijk, ik moest er even voor gaan zitten, want er is ook veel wetenschappelijke onderbouwing. Maar dat was het meer dan waard! Heel mooi hoe Esther in haar boek uitleg geeft over hoogsensitviteit, onderbouwd met eigen onderzoek én praktische handvatten. Voor wie wil weten wat er gebeurt in de hersenen van een hoogsensitief persoon, is dit een echte aanrader! Wat ik zelf fijn vind aan de wetenschappelijke benadering van hoogsensitiviteit is dat het laat zien dat het geen modegril is. Dat het niet zweverig is. Maar dat je hersenen van een hoogsensitief persoon daadwerkelijk anders werken. En dat als je weet hoe je daarmee kunt omgaan, het je zoveel meer ruimte, ontspanning, rust en plezier zal opleveren! En daarbij spreekt de wetenschappelijke benadering sommige mensen meer aan. Omdat het hoe en wat wordt uitgelegd.  Je kunt het boek HIER bestellen. Op de website van Esther Bergsma.

Tot slot.
Er zijn ontzettend veel interessante boeken geschreven en er verandert veel. Wat aanleiding geeft tot nieuwe boeken. De komende tijd zal ik dit overzicht aanvullen met boeken voor ouders om te lezen én boeken voor kinderen om te  lezen. Heb jij zelf een leuk of interessant boek waar andere ouders ook baat bij hebben? Laat het me weten! Ik ben altijd op zoek naar nieuwe boeken ?

Heb jij thuis een hoogsensitief kind met een sterke wil? Loop je regelmatig tegen struggels in de opvoeding aan? En wil je weer meer rust in je gezin ervaren? Een kennismakinsgesprek is ALTIJD GRATIS. Je plant HIER je afspraak in.

Heb je nog leuke boekentips? Of een vraag? Laat het achter in het contactformulier. Ik neem binnen 48 uur contact met je op!

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Op 8 juni gaan de basisscholen weer volledig open. Voor sommige hoogsensitieve kinderen zal dat best wennen zijn. Waar kan je als ouder rekening mee houden?

Wennen aan de overgang

Van twee dagen naar 5. En van een halve klas naar een hele klas. Een wijziging in de situatie bekent voor het ene kind even wennen en het andere kind fietst er zo doorheen. Soms sta je er als ouder niet direct bij stil dat je kind misschien even tijd nodig heeft om te wennen. Maar vooral bij hoogsensitieve kinderen zal je dit merken in het gedrag wat zij laten zien. Ineens is daar weer die boze bui die je misschien al een hele tijd niet hebt gezien na schooltijd, of komt je dochter uit school als een wandelend spook omdat ze zo wit ziet van vermoeidheid.

Niets ergs.. maar wél iets om rekening mee te houden. Hoogsensitieve kinderen hebben vaak iets meer tijd nodig om t wennen aan een nieuwe situatie. Dus ook aan de verandering van een halve klas naar een hele klas en de hele week en volle dagen naar school in plaats van de helft van de tijd.

Duidelijkheid en structuur bieden voorspelbaarheid en houvast aan kinderen.

Wat voor alle kinderen fijn is, is duidelijkheid. Duidelijkheid en structuur geven kinderen houvast. Ze weten waar ze aan toe zijn. Stem hierbij af op je kind. Vooraf duidelijk aangeven dat jouw zoon of dochter vanaf maandag weer volledig naar school gaat, hoe de week eruit gaat zien kan helpen. En voor het ene kind is het fijn om dat vandaag al te horen, voor het andere kind om het zondag te horen. Voor weer andere kinderen kan het fijn zijn om samen te tekenen hoe de week eruit zal zien en het aan de hand van de tekening door te spreken.

Houd rekening met extra rustmomenten.
Naast dat het voor veel gevoelige kinderen wennen zal zijn, zal dit ook extra energie kosten. En het kan dan ook fijn zijn om daarmee rekening te houden in de activiteiten na schooltijd. Even wat minder vaak een speelafspraakje. Na school lekker naar buiten, bijvoorbeeld het bos in of een wandeling op het strand maken om te ontladen. Of juist een middagje lekker op de bank een film kijken. Rekening houden met die rustmomenten in je planning voor de week geeft ook ruimte ook die momenten daadwerkelijk te pakken. En is er wel veel energie? Ook prima om ze dan alsnog in te vullen 😉

Sluit de dag af.
Om alle indrukken te verwerken kan het helpen om een soort dagboekje te maken. Waarin je samen schrijft of tekent wat er minder leuk was aan die dag en juist heel leuk was aan die dag. In een volle schoolweek en dag zal een kind vaak meer prikkels te verwerken hebben dan tijdens een rustigere periode. Het kan dus best zijn dat je kind wat meer moeite heeft met in slaap vallen. Ook dat is goed om rekening mee te houden. Scheelt voor jezelf een hoop frustratie als je je er op instelt ?. En vaak verloopt het dan des te sneller, omdat wanneer jij je gefrustreerd voelt, je kind dat ook weer feilloos aanvoelt. Kleine kinderen zijn over het algemeen een soort van wandelende sponsjes 😀

En last but not least…
Geef jezelf de ruimte om óók even van de nieuwe ruimte te genieten. Na al die weken van veel ballen in de lucht houden. Van thuisonderwijs tot huishouden, tot moeder, tot partner en ga zo maar door. Ga niet in volle treinvaart verder. Maar gun jezelf óók even een moment van rust! Want je hebt t toch maar mooi gedaan!

En misschien heb je zelf ook wel wat tijd nodig om weer te wennen. Ik vind het fijn om weer wat meer ruimte te hebben voor mezelf en mijn praktijk zonder 100 keer per dag mama mama mama te horen. Maar ik ga óók het tragere tempo missen op de dagen waarop ze niet naar school waren, de knuffels en kusjes tussendoor…

Wat ga jij missen nu de kinderen weer volledig naar school gaan? Leuk als je het hieronder laat weten!

Loop je regelmatig tegen uitdagingen aan in de opvoeding van jouw hoogsensitieve kind? En wil je graag handvatten zodat je weer meer plezier en ontspanning gaat ervaren in de opvoeding van jouw gevoelige kind? Op 18 juni geef ik een online workshop voor ouders van hoogsensitieve kinderen. Aanmelden of meer info? Klik op onderstaande knop en je komt op de pagina!

In dit blog blik ik terug op mijn afgelopen 8 weken. Ik typte het afgelopen half uur een blog. Over de eerste schoolweek, over de veranderingen. En toen ik klaar was met typen, las ik een stukje terug en drukte ik op CTRL + A en daarna op backspace. Ik realiseerde me dat een blog over deze afgelopen week niet ‘vangt’ hoe voor mij de afgelopen periode is geweest. Wij hebben gelukkig geen mensen dichtbij gehad die ernstig ziek zijn geworden door het Corona virus of er zelfs aan zijn overleden. We zijn zelf gelukkig gezond gebleven. Maar toch raakt deze periode ons allemaal.

Dat was even slikken..

Ik heb per 1 januari ontslag genomen van mijn vaste baan zodat ik me volledig kon richten op mijn praktijk. Dus je kunt je voorstellen dat het sluiten van mijn praktijk in maart wel even heel erg slikken was. Alle mooie plannen die op de agenda stonden, trajecten die zouden gaan starten of al liepen, grotendeels werd door alles (tijdelijk) een streep gezet. Theekransjes, workshops, trainingen, trajecten…

De eerste periode heb ik hier enorm van gebaald, had ik écht moeite om dat los te laten. Ik kon er niets aan veranderen dus me er tegen verzetten had écht geen zin. Maar ja, das leuk… makkelijker gezegd dan gedaan ?

Voor mij is mijn praktijk iets waar ik ontzettend blij van word. Het geeft me zo enorm veel voldoening om ouders te helpen weer rust te krijgen in huis, plezier te krijgen in de opvoeding, niet meer de hele dag door de strijd te hoeven voeren, maar het gezellig hebben thuis, hun kind beter te begrijpen. En moeders te helpen om weer vertrouwen te hebben in zichzelf, hun gevoel te volgen in de opvoeding van hun kind.

Ik heb een aantal trajecten telefonisch door kunnen laten lopen. Mijn Facebookgroep ‘ontspannen opvoeden – voor moeders van hoogsensitieve kinderen’ opgestart, mijn faalangsttraining ‘van faalangst naar superkracht’ aangepast en een masterclass gevolgd om online aan de slag te gaan met Kompasvinder (een spel waarmee je inzicht krijgt in de vragen die je hebt). Dus achter de schermen ben ik zeker aan de slag geweest om door te gaan. Maar wat vind ik het fijn dat mijn praktijk sinds afgelopen maandag ook weer open is! Eén op één coaching is weer mogelijk in mijn praktijk, de theekransjes verplaatsen tijdelijk naar buiten of naar mijn keukentafel zodat we voldoende afstand van elkaar kunnen houden en zodra definitief bekend is wat er met de scholen gaat gebeuren per 2 juni, dan plan ik mijn training ‘van faalangst naar superkracht!’ voor kinderen in!

En hoe was het thuis dan?

Thuis ging het met ups en downs. De eerste weken was het heel erg zoeken naar een verdeling van aandacht aan werken, schoolwerk, ontspanning, mijn man werken. Maar naar mate de weken verstreken merkte ik dat het makkelijker werd, we meer onze weg vonden. We kenden de programma’s van school beter, het werd duidelijk dat de scholen voor langere tijd dicht zouden blijven en we vonden onze weg in de indeling van de dag. We hebben mega veel gewandeld, ons tweede huis is het strand, lekker uit waaien en genieten van de frisse buitenlucht en ik kan wel zeggen dat ik nu met veel meer focus werk. Juist omdat de momenten van werken, schoolwerk en tijd met de kinderen door elkaar lopen. Dus wanneer ik aan het werk ben, dan ga ik ook echt knallen!

Tóch ben ik heel blij dat de scholen weer deels open zijn voor onderwijs op locatie. Want hoe lief ik mijn kinderen ook vind, ik vind het ook heel fijn om weer mijn eigen ruimte te hebben, een paar uur achter elkaar te kunnen werken en even te genieten van de stilte in huis. Om ze daarna weer zelf van school te kunnen halen en lekker veel te kunnen knuffelen! Die balans werkt voor mij heel goed. En dat is iets waar ik me de afgelopen weken weer even goed bewust van ben geweest.

Dat thuisonderwijs is gewoon echt niet mijn ding. Rekenen, lezen, schrijven. Geef mij maar de leerkuil, ontdekken wat je kwaliteiten zijn en wie je zelf bent!

En dat thuisonderwijs, dat is gewoon echt niet mijn ding. Rekenen, lezen, schrijven.. Zoals jullie weten (en duidelijk mag zijn gezien mijn werk als ouder-en kindercoach ?) vind ik het heel leuk om kinderen dingen te leren, maar dan op andere vlakken. Het versterken van hun zelfvertrouwen, wat is een leerkuil, waar ben ik goed in? Hoe geef ik mijn grenzen aan? Wie ben ik? Waar word ik blij van? Maar ook lekker buiten rond banjeren, kijken wat er te ontdekken valt. Het opzoeken op internet. Welke voeding is goed voor me en waarom? Welke invloed heeft deze periode op ons milieu? Waarom scheiden we afval?  

Dus ik, ik ben blij dat we weer een klein beetje meer ruimte hebben, het ‘normale leven’ weer een beetje opgestart wordt. Benieuwd hoe dat voor jullie is!

Fijn weekendHeb jij de afgelopen weken struggels ervaren in de opvoeding? Misschien wel eens gedachte ‘HOE moet dit nu verder?’ Download hier onder mijn e-book en krijg inzicht in wat je kunt veranderen!

Veel kinderen gaan maandag of dinsdag weer naar school. Mijn zoon en dochter kijken er enerzijds naar uit, want ze kunnen EINDELIJK weer met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Maar ze vinden het thuis ook wel erg fijn. Het zal voor iedereen wennen worden. Weer een nieuw ritme hervinden. Hoe beleeft een hooggevoelig kind zo’n eerste week school in deze nieuwe situatie? Met maar de halve klas.

De klassen zijn nu kleiner, maar het is toch ook wel wennen na acht weken weer naar school. Er zullen heel wat kinderen zijn die wat tijd nodig hebben om te schakelen. Te wennen aan deze nieuwe situatie, hoe graag ze ook misschien weer naar school willen. Er is veel te voelen, er is misschien veel meegemaakt. Mensen binnen het gezin die Corona hebben gehad of opa’s en oma’s, lange tijd niet met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Meer thuis.

Het zal voor de veel kinderen wel weer een beetje wennen zijn om weer naar school te gaan.

En nu dus weer naar school. Afstand houden van de juf of meester. Papa en mama mogen niet mee de klas in voor een dikke knuffel. Zwaaien buiten het hek van het schoolplein. En ineens zelf de school in. En de drukte in. Want dat is een klas met kinderen als je acht weken lang thuis was met alleen papa en mama en je broertjes en zusjes. En je klas is ook niet helemaal jouw klas. Want de helft van de kinderen komt op een andere dag. Of ander dagdeel. En dat zijn misschien óók net jouw vriendjes of vriendinnetjes.

En daarnaast voelt een gevoelig kind de onrust van anderen. De juf die deze nieuwe situatie misschien toch ook wel een beetje spannend vindt, andere kinderen die ook papa en mama missen of die veel hebben meegemaakt de afgelopen weken.

Ook wordt er weer meer van kinderen gevraagd. Niet de twee uurtjes thuisonderwijs maar een hele schooldag, of iedere dag naar school maar dan een dagdeel.

Er is natuurlijk óók heel veel moois!

Daarnaast is er gelukkig ook veel moois. Spelen met vriendjes en vriendinnetjes, even een andere omgeving dan de afgelopen acht weken. Nieuwe uitdaging op school. En voor ouders een adempauze van het schoolwerk en even één bal minder in de lucht te houden.

Het is goed om er rekening mee te houden dat jouw gevoelige kind misschien moe uit school komt. Tijd nodig heeft om te wennen. En dat jij als moeder misschien óók tijd nodig hebt om te wennen. Geef jezelf en je kind die ruimte. Maak na schooltijd ruimte voor ontspanning en voor elkaar!

Voorbereiden of niet?

Het kan fijn zijn om je kind vooraf voor te bereiden op de dingen die anders zullen zijn. Het is hierbij belangrijk zelf een inschatting te maken in hoe ver van te voren jij je kind zult voorbereiden en op welke vlakken. Het is per kind verschillend wat hij of zij fijn vindt. En misschien vindt jouw kind het fijn om weer een knuffel mee te nemen, of een hartje op zijn of haar hand te hebben zodat jullie even aan elkaar denken als het naar het hartje kijkt ?.

Merk je dat je het lastig vindt wat er nu allemaal in het koppie van jouw kind omgaat? Ben je de afgelopen weken tegen uitdagingen in de opvoeding van jouw hooggevoelige kind aangelopen? En wil je daar graag handvatten voor? Zodat je de laatste schoolweken rustiger doorkomt? En straks een ontspannen zomervakantie hebt? Maak dan een afspraak voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. We besprek jouw hulpvraag en ik vertel je graag hoe ik jullie verder kan helpen!