Moeilijke eters! En nu?

Als baby at mijn oudste alleen bruine bonen van Olvarit. En fruit en brood dan. Op een gegeven moment kwamen daar macaroni, vlees en nasi bij. En toen verdween alles behalve vlees, brood en fruit. Ik heb werkelijkwaar van ALLES geprobeerd. Verstoppen in een smoothie, soep, rauw, op een ander tijdstip aanbieden, regelmatig dezelfde voeding aanbieden.. maar nee… meneer vertikte het om te gaan eten.

Tot…. We het helemaal loslieten en zijn begonnen met vaker rauwkost aanbieden. Één stukje. En dat ging uiteindelijk op. En toen uitbreiden. Yes! Hij at komkommer! Toen kwamen er rauwe worteltjes bij, paprika en tomaat.

Op het moment dat we de druk op onze zoon en op onszelf weghaalden, werd het weer gezellig aan tafel. Uitleg over wat voeding voor je lichaam (en geest!) doet, dat het de soldaatjes sterker maakt zodat ziekmakers bestreden/opgeruimd kunnen worden. Zodat je lichaam sterk is en je lekker kunt bewegen en goed kunt groeien.

Steeds meer kwam er bij. En natuurlijk zijn er ook nu nog dingen die mijn zoon niet lekker vindt. Maar over het algemeen proeft hij wel al het nieuws. Al is het maar een klein hapje. Hij proeft het wel. En sommige dingen gaan nog steeds met een hoop gemopper naar binnen. En hij mocht één uitzondering maken. Dat werd nasi. De structuur van rijst vindt hij echt VERSCHRIKKELIJK!

Heel eerlijk, onze maaltijd variatie is wel wat afgenomen. Ik ben gek op afwisselend eten. We eten nu wat vaker de standaard dingen. Maar ze worden wél gegeten. En op zondagavond eten mijn man en ik samen. En dan eten we iets wat de kinderen niet lekker vinden en wij wel ?.

Het eind van de dag is vaak ook een moment waarop de emmertjes vol en de batterijtjes leeg zijn. Wat niet meehelpt aan het leren eten van nieuwe dingen. Je kind staat minder open voor leren en jij hebt waarschijnlijk een stuk minder geduld om het je kind te leren. Het is goed om daar rekening mee te houden.

En buiten dat is er gewoon veel te zien en te voelen. Alle gezinsleden die samen aan tafel zitten, misschien had jij geen fijne dag op werk en voel je je moe, je man had een pittige vergadering en is met zijn hoofd nog op zijn werk. en dan nog alle geuren, smaken en structuren. Dat is HEEL VEEL informatie die in een korte tijd bij elkaar komt en verwerkt moet worden door ons brein. Dus ook hierin is ontspanning belangrijk. En geloof me… ik begrijp je écht als dat niet altijd even makkelijk gaat!

Gun jezelf soms ook een pauze door iets te eten waarvan je zeker weet dat het zonder gedoe naar binnen gaat. En bouw het rustig op naar meer smaken.

Tips bij kieskeurige eters:

  • Bied steeds dezelfde dingen aan, als je kind er aan gewend is kan je het aanbod uitbreiden.
  • Misschien is jouw kind meer van het rauwe eten, geef dan voor de vitamientjes een schaaltje rauwkost.
  • Laat je kind kiezen wat jullie gaan eten (geef zelf 3 opties en daarvan mag jouw kind er één kiezen)
  • Lees een boek over het lichaam waarin uitgelegd wordt wat voeding voor het lijf van je kind doet.
  • Geef zelf het goede voorbeeld ?
  • Laat je kind helpen met koken. Wedden dat je kind zijn eigen gekookte maaltijd graag wil proeven?
  • Sommige kinderen vinden het heel vies als er verschillende soorten eten door elkaar zitten, merk je dit bij jouw kind? Biedt het dan apart aan op het bord.
  • Je kunt ook een keer restaurantje spelen. Dat zorgt voor een gezellige sfeer!

En denk ook hier… kleine stapjes zijn ook successen om te vieren! En bovenal… hou het gezellig aan tafel!

Met bibberende benen, zweet in mijn handen, klotsende oksels en kotsmisselijk van de spanning… Faalangst.

Met bibberende benen, zweet in mijn handen, klotsende oksels en kotsmisselijk van de spanning… man man man dat gebeurde echt zooooo vaak!

Comfortzone- groeizone – paniekzone

Ik wilde altijd alles goed doen. Op de basisschool fietste ik overal heel makkelijk doorheen. Ik hoefde niet te leren. Ik las het, nog een keer en nog een keer en ik wist het. En toen…. Kwam ik op de middelbare school. Blijkbaar moest ik dus toch mijn best doen om iets te leren. En laat dat nou net zijn wat ik nog niet geleerd had. Daar waar ik voorheen makkelijk doorheen fietste, leverde me nu met de zelfde leerstrategieën dikke onvoldoendes op. En een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen.

Het ging van kwaad tot erger. Ik voelde me vaak ziek als ik een toets moest maken. En tijdens toetsen kreeg ik niet zelden een blackout. Mijn hoofd was gewoon LEEG. En als de toets afgelopen was… wist ik alles weer. En vaak kreeg ik dan ook nog te horen ‘Je hebt gewoon te weinig je best gedaan met leren!’ of ‘De volgende keer moet je maar wat eerder beginnen met leren!’ Wat ze niet wisten… was dat ik tot ’s avonds laat nog met mijn schoolboeken in bed aan het blokken was. En de wekker vaak vroeg zetten om dan nog een keer alles door te lezen. Die opmerkingen waren zo pijnlijk.

En ook op het HBO ging het door. Soms meldde ik me ziek, want dan had ik meer tijd om te leren. Voor mijn gevoel had ik NOOIT genoeg mijn best gedaan met leren en kon het altijd beter. En een onvoldoende halen, dat mocht ik gewoon niet van mezelf.

Ik was zo bang om fouten te maken…

Als ik er nu op terugkijk denk ik ‘Wat heb ik mezelf aangedaan?!’ maar ja, dat is niet iets wat je zelf ziet. En zeker.. het is ook het aard van het beestje. Ik doe de dingen die ik doe gewoon graag zo goed mogelijk. En dat is prima. Maar fouten maken is ook nodig om te leren. En je bent gewoon niet altijd overal even goed in. En je kan overal beter in worden, als je er tijd en energie in steekt en je er op een manier aandacht aan geeft die ervoor zorgt dat je groeit en leert. Met kleine stapjes. En steeds weer het vieren van succeservaringen.

Als iemand mij voor de toets bij de hand had genomen, een ademhalingsoefening met mij had gedaan, of beter nog… met de hele klas. Of even samen gek doen en huppelen om de spanning te doorbreken. Zoiets kleins had al zoveel gescheeld!

En ook uitleg over hoe mijn brein werkt. Want die blackouts… ik voelde me gewoon zo enorm gestrest dat een deel van mijn brein niet bereikbaar was. Uiteindelijk leerde ik dit tijdens mijn eerste ‘echte’ baan. Ik begon me te verdiepen in mindset en onderzocht wat ik zelf anders zou kunnen doen.. En ja zeker, ook ik durf nog wel eens dingen niet. En vind dingen soms heel spannend. Ben nog wel eens bang om dingen fout te doen. Maar nu kijk ik naar hoe ik de stappen zo groot (of klein het is maar hoe je het bekijkt..) kan maken dat ze buiten mijn comfortzone liggen en ik er dus door groei. Maar ze zijn niet zo groot dat ik er meteen compleet van in de kramp schiet. En dus maar niets doe. Of me ziek voel. En wat ik zelf ook heel waardevol vond was dat ik leerde dat iedere keer als ik iets oefen, mijn brein nieuwe paden aanmaakt of sterker maakt! Samen uitzoeken hoe dat werkt levert vaak meer op dan alleen vertellen je moet een paar keer leren.

Oefening baart kunst! De kracht van herhaling.

De leerkuil

Vaak ligt de oplossing in het steeds weer herhalen van kennis, steeds weer oefenen met ademhalen en ontspannen. En bovenal… de juiste support van de mensen om je heen! Er hoeft maar één iemand te zijn die jou helpt, die jou vertrouwen geeft, die jouw kind vertrouwen geeft en laat zien dat fouten maken écht nodig is om te leren en samen kijkt naar hoe het de volgende keer anders kan… dat kan zoveel verschil maken. En zoveel ruimte en vertrouwen geven!

Zeg NOOIT tegen je kind ‘Je moet gewoon beter je best doen!’ of ‘Je hebt gewoon niet goed genoeg geleerd!’ Zoek samen naar een oplossing.

Herken jij dit bij jouw kind? En wil je graag stappen zetten nu je kind nog op de basisschool zit? Naast ouders coach ik ook kinderen van 8 tot 12 jaar. Tijdens de gesprekken gaan we aan de slag met het vergroten van het zelfvertrouwen van jouw kind. Jij als ouder bent ook onderdeel van het traject. Want zoals je zojuist las… de omgeving is ook super belangrijk!

Wil je weten wat ik voor jouw kind kan betekenen? Hoe we er samen voor zorgen dat je kind weer vertrouwen heeft in zichzelf? Maak dan een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek.